Zaterdag 16 maart 2019 - De dag sleepte zich eindelijk voort tot 1 uur 's nachts, nu is de toestand van niet weten welke dag het is permanent geworden - en we hebben nog veel te doen.
'S Morgens haastten we ons door de wijk Sans-Fils met alle studenten van de school (het was een wonder voor mij dat we niemand onderweg achterlieten) als een levendige menigte, naar een geïmproviseerd "voetbalveld". . op een relatief grote woestenij vol afval, koeien, schapen en ganzen, verkopers, waar ze ter ere van ons een voetbalwedstrijd organiseerden.
De leerlingen van de school speelden ook onder de vlag van Mali en Hongarije. Nou, aan het begin van de wedstrijd rende een enorm vee door het midden van het veld en blafte verontwaardigd naar de voetbal die hun weiland was binnengedrongen, tijdens de wedstrijd vertrapte een karavaan ezels de menigte (we konden niet krijgen de kinderen uit de weg) maar afgezien van die lokale eigenaardigheden, georganiseerd en alles ging goed. Jim filmde de wedstrijd en betrad het veld als David Attenborough - soms sprong hij als een tweebenige sprinkhaan met grootsheid over de bal en liet de kinderen achter hem of met hem aanrennen. Resultaat: eerste gelijkspel, daarna won Mali na strafschoppen.
Daarna stormde iedereen het veld op om te vieren en kuste de beker alsof ze het WK hadden gewonnen! Wat een gelukkige energieën zijn vrijgekomen! Terug op school deelden de leraren aan de teams en aan zichzelf de sinaasappel uit die ze hadden gevraagd als beloning voor de deelnemers (Andi vroeg toen zelfs terug: "Echt maar één sinaasappel?" Dit niveau van armoede is onvoorstelbaar...) Jim keerde terug om het werk af te ronden in het kleine centrum voor gehandicapte kinderen dat hij eerder bezocht (ondersteund door AHU), en Andi rondde het gesprek met de directeur af over de benarde situatie van onze voormalige kinderen die al aan het programma deelnemen.
In de late namiddag trokken we naar de grote markt om lokale gordijnen te kopen voor Foundation-evenementen. De dochter van de manager was onze zeer vriendelijke helpster. Het was een intense ervaring: een enorme menigte (voetgangers, verkopers, auto's, motorfietsen, allemaal tegen elkaar wrijvend - je kon niet eens zien waar het trottoir en de rijbaan was), getoeter, geschreeuw, een paar paardenrennen die erdoorheen schoten luidsprekers op veel stands, onvoorstelbare smog, de stank van diesel en stof. We kochten de gordijnen van een "per meter winkel", waar Andi meteen verliefd werd op de selectie, en Andi is de eigenaar van de winkel, en tussen 2 gordijnen door stelde hij Andi snel voor als zijn 3e vrouw. Maar aangezien Andi's ongelukkige nummer 3 is, is de bruiloft uitgesteld en blijft de vrijer vrij rondlopen. Met veel moeite slaagden we erin Andi te overtuigen van de meer dan geweldige selectie, en keerden terug naar school met de buit (ter opmerking: Ági, die niets wilde kopen, verliet de winkel met 5 materialen, en natuurlijk werd verliefd op die op de bodem van de 5 meter hoge hoop... alleen dat de foto compleet is).
We gingen terug naar school in de veronderstelling dat de vrachtwagens waren gearriveerd en we konden beginnen met uitladen. In plaats daarvan bleek dat ze 10 km/u reden op een weg met sporen waar ze alleen konden kiezen welk wiel in welke krater ging. Dus, bij gebrek aan een betere keuze, keerden we uiteindelijk terug naar de accommodatie in het licht.
's Avonds was er een concert in de tuinkamer van Sleeping Camel (er speelde een lokale band, die zorgden voor een geweldige sfeer), maar we gingen toch lekker met de laptops aan de slag. Toen kwamen onze onverwachte gasten: hoewel we het gezamenlijke diner naar morgen hadden verschoven, hebben ze het vanavond toch voor ons georganiseerd (de directrice, haar dochter, de schooldirecteur en zijn 2 vrouwen). Het was geen sprookje: we haastten ons om ons om te kleden en gingen eten. Het diner was gevuld met een goede sfeer, we gingen naar een Arabisch restaurant, we hebben veel gelachen en het eten was ook erg lekker. De avond was echter nog niet voorbij: tijd om terug te keren naar de accommodatie: de vrachtwagens waren gearriveerd! We waren enorm blij! We moesten wachten tot het concert afgelopen was en ze mochten pas daarna de binnenplaats van onze accommodatie op, maar toen het voorbij was, konden we eindelijk allemaal vredig in slaap vallen. We hebben nog maar één dag om de computerruimte en bibliotheek in te richten en te bedienen voor de grote openingsceremonie die maandag op nationale televisie wordt uitgezonden...
Comentarios